روانشناسی بالینی تلفیقی ازعلم، تئوری و دانش بالینی است به منظور درک، جلوگیری و تسکین اختلال روانشناختی و اختلال عملکرد و ارتقاء رفاه ذهنی و توسعه فردی انجام میشود .تخصص ویژه روانشناختی است که مراقبت های بهداشتی روان و رفتاری را برای افراد و خانواده ها ، آژانس ها آموزش و نظارت فراهم می کند و محدوده آن شامل تمام سنین، تنوع های مختلف و سیستم های متنوع می شود. اگر چه روانشناسان بالینی در تحقیق، آموزش، مشاوره، شهادت قانونی، توسعه و مدیریت برنامه مشارکت دارند اما متاسفانه روانشناسی بالینی در عمل به ارزیابی روانشناختی، فرمول بندی بالینی و روان درمانی میپردازد؛ ودر بسیاری از کشورها روانشناسی بالینی، حرفه بهداشت روان محسوب میشود.
روانشناسی به تحقیق و آموزش در علوم بالینی اختصاص دارد. بر خلاف بسیاری از برنامه های آموزشی، هدف اصلی آموزش روانشناسی بالینی پیشرفت دانشجویان از طریق قرار گرفتن در معرض مجموعه های غنی و چند رشته ای از فرصت های تحقیق و رشته های علمی در داخل و خارج از رشته روانشناسی است. انتظار می رود که دانشجویانی که در حوزه بالینی پذیرفته شده اند، تحت نظارت اساتید اولیه خود تحقیقاتی انجام دهند. تاکید اصلی برنامه آموزش روانشناسی بالینی بر تحقیق، به ویژه در زمینه روانپزشکی است. این برنامه آموزش شامل تحقیق، دوره کارآموزی و تمرینات بالینی است و معمولا تکمیل آن پنج سال طول می کشد.
دوره روانشناسی بالینی ، مرور کلی از زمینه های روانشناسی را معرفی و ارائه کرده و بر روی علم و عمل متمرکزاست. موضوعات اصلی این دوره شامل تعریف، آموزش و فعالیت های حرفه ای روانشناسان بالینی همراه با تاریخ ، تشخیص با توجه به DSM-IV-TR و DSM-V، مصاحبه و روش های ارزیابی روانشناختی، روان درمانی واخلاق و قانون است.
مدارک دانشگاهی که برای رشته روانشناسی ارائه میشوند شامل کارشناسی ارشد، دکترا و فوق دکتراست.
